Dit voorjaar bevond ik mij in ouderwetse landschapsschilderijen. Als je uit de Eurotunnel komt in Zuid Engeland zie je zo’n beeld meteen. Grote oude bomen staan hier stevig in een glooiend landschap gestrooid. Vaak is een schildergenieke Quercus robur als solitaire boom omringd door grazend vee. Maar ook langs kavelranden geven bomen een voorgrond in het schilderij en beschutting aan de dieren. Men is in Engeland heel trots en zuinig op haar oude eikebomen. Ieder jaar kiest bijvoorbeeld de Woodlandtrust een ‘Tree of the Year’. In 2015 is de 200 jaar oude Ketts’s oak in Norfolk hiervoor genomineerd.
Het Oost-Duitse ‘Dessau-Worlitzer Gartenreich’ staat sinds 2000 op de Unesco Werelderfgoedlijst. Hier zijn uitgesterkte weides met solitaire bomen na de Middeleeuwen ontstaan toen loslopend huisvee en wild in de bossen fourageerden. Uiteindelijk bleven hierdoor alleen de oudste, dikste en daardoor oneetbare bomen over. De laatste deccenia worden ieder jaar honderden nieuwe autochtone bomen aangeplant om dit indrukwekkende landschap voor de toekomst te behouden.
Behalve dat er koeien de wei in moeten, zouden wij hier en daar solitaire bomen in of langs weilanden kunnen aanplanten. De dieren kunnen er schuilen voor de zon en de regen. Daarnaast hebben bomen gunstige invloed op o.a. ook de biodiversiteit en waterkwaliteit. Het nuttige wordt met het aangename verenigd. Gemiddeld heeft een agrarisch bedrijf nu 75 koeien. In Nederland leven ca 1,5 miljoen koeien. 1 nieuwe boom op 100 koeien lijkt me een lage en haalbare verhouding, toch ?